نقش روحانیت و جایگاه تشیع در زمان رضاشاه
قشر روحانیت بود از دیدگاه تشیع رضاشاه مثل پیشینیان قاجار یک غاصب به شمار می رفت و رهبران برجسته مذهب تشیع در شهرهای مقدس نجف و کربلا اقامت داشتند. تهدید فراخوانی طلبه علوم دینی برای خدمت سربازی و در آوردن تعلیم و تربیت عمومی از نظارت روحانیون و از بین بردن حجاب زنان و رواج سرگرمی های غربی نظیر سینما همه و همه از دیدگاه تشیع اسلامی اخلاق عمومی را به طرف نابودی می کشید. شاه در روابطش با غربیان خصوصاً به خاطر مقالات انتقادی که در مطبوعات خارجی منتشر می شد هرچه بیشتر حساس تر و شکاک تر شد. چنین می نماید که وی چیزی از آزادی مطبوعات سرش نمی شد. در سال 1308 برای برطرف کردن کمبود نیروی انسانی کارآمد مبلغ زیادی در راه تربیت دانشجویان ایرانی در خارج از کشور در مدت یک دوره شش ساله اختصاص یافت در سال 1317 حدود 400 دانشجوی دولتی به ایران بازگشتند.